Να λοιπόν που oι μετεμφυλιακές κυβερνήσεις στο δημόσιο τομέα έκαναν προαγωγές «εγκεκριμένων» επί της πολιτικής φυσιογνωμίας πάντα, δημοσίων υπαλλήλων, σε μια προσπάθεια να οικοδομήσουν κοινωνικά ερείσματα και έτσι το 47% των δημοσίων υπαλλήλων είχαν κάποιο τίτλο εργασιακής ιεραρχίας.
Και από την άλλη το εφοπλιστικό κεφάλαιο, ανάγκασε ακόμα και τους Αμερικανούς κυβερνητικούς αξιωματούχους να ομολογήσουν ότι οι Έλληνες εφοπλιστές στην πλειοψηφία τους ήταν «άπαιχτοι» και παραβίαζαν συστηματικά τους όρους χρήσης των Liberties, αλλά μπροστά στον «ερυθρό κίνδυνο», οδηγήθηκαν στην «αναγκαστική συμμαχία» με τα εγχώρια λαμόγια.
Μία καλή αφορμή για να ξαναπούμε πόσο χρήσιμο είναι και για το σήμερα, το πλούσιο σε στοιχεία βιβλίο, του Μιχάλη Λυμπεράτου «Μετά τον Εμφύλιο» (εκδόσεις Νότιος Άνεμος) και φυσικά το συνιστούμε ανεπιφύλακτα. Πρόκειται δε για ισχυρό αντίδοτο στα όσα ακούμε ειδικά από παλιούς και νέους "γκουρού" σε τομείς οργάνωσης της εργασίας και από τα δελτία ειδήσεων της ιδιωτικής TV, καθώς και στα όσα πράττουν οι νεόκοποι κυβερνώντες, που μάλλον δεν πρωτοτυπούν καθόλου.
Κάντε ένα κλικ πάνω στις σελίδες για να τις διαβάσετε και μετά αναζητείστε το βιβλίο για να το αγοράσετε.
