Ικαριώτες Πρόσφυγες στο Β Παγκόσμιο Πόλεμο Α μέρος

https://www.youtube.com/watch?v=C625SYZQJ9U

Τετάρτη 29 Απριλίου 2009

Καλουτάτας

Τις τελευταίες μέρες με την έρευνα του CNN για τους καριώτες που ζουν πολλά χρόνια και δηλώνουν σεξουαλικά ενεργοί και στα 95, έχουν ακουστεί πολλά.

Από την Ικαρία αρκετοί διαδίδουν φήμες ότι σεξουαλικά στερημένες γυναίκες από όλο τον κόσμο κλείνουν από τώρα δωμάτια για το καλοκαίρι και κάνουν εκκλήσεις (οι δωματιάδες) να κατέβουν και άντρες για να γίνει εφικτό να καλυφθεί η αναμενόμενη «ζήτηση» του είδους.

Πέρα από τις μάλλον φρούδες προσδοκίες να ισοσκελιστούν οι συνέπειες της οικονομικής κρίσης από έναν ιδιότυπο «σεξοτουρισμό», αρκετοί αναζητούν το «μυστικό» στα τοπικά προϊόντα.

Προσωπικά έχω δεχτεί τρεις τέσσερις παραγγελίες Αθηναίων για κρασί, λάδι, βότανα, κλπ Ένα νέο «Ελντοράντο» φαίνεται να εμφανίζεται στα μάτια των διψώντων για χαβαλέ Ικαριωτών. Παράλληλα άρχισαν να βγαίνουν διάφορες ιστορίες άλλες πραγματικές, άλλες όχι, άλλες «ανάμικτες» για σεξουαλικά δραστήριους υπέργηρους, καθώς και άλλες ροζ ιστορίες. Θυμήθηκα λοιπόν κι εγώ μια και την ρίχνω στο τραπέζι: Καλουτάτας

Στα τέλη της δεκαετίας του 70, περίπου 1979 μέχρι 1981-2, στον Εύδηλο κυκλοφορούσε ένας παππούς ονόματι Καλουτάτας (τώρα όνομα ήταν, παρατσούκλι ήταν δεν ξέρω). Ήταν ιδιαίτερη φυσιογνωμία, με στραβά πόδια, βαρύς, μπαστούνι, μονίμως φορούσε τζόκεϋ, μέρα και νύχτα με το γείσο ανασηκωμένο και πάντα με τσιγάρο στο στόμα, άλλοτε αναμμένο και άλλοτε σβηστό. Σου έδινε την εντύπωση ότι με δυσκολία βάδιζε.

Όταν όμως έβλεπε γυναίκα (από έφηβη μέχρι ηλικιωμένη) γινόταν πύραυλος. Αν ήταν στη μικρή παραλία του Ευδήλου και την έβλεπε να περνά από το πλακόστρωτο στον Άγιο Χαράλαμπο, ανέβαινε σφαίρα τις μεγάλες τσιμεντένιες σκάλες για να την προλάβει, που ακόμα και αθλητής θα ζήλευε, το μπαστούνι μάλλον το είχε για μόστρα. Δίπλα είναι το σπίτι μου και ήμουνα συχνά αυτόπτης μάρτυρας. Πλησίαζε την αιφνιδιαζόμενη γυναίκα και με βλέμμα Ανέστη Βλάχου σε ελληνική ταινία, πονηρό χαμόγελο και το τσιγάρο πάντα στα χείλια, την ακούμπαγε με το χέρι του στον ώμο και της έλεγε «πάμε μια βόρτα»?

Όχι δεν είμαι ανορθόγραφος έτσι ακριβώς το έλεγε και εννοούσε βόλτα. Το θύμα συνήθως σκλήριζε, φώναζε, σταυροκοπιόταν (ανάλογα με την ηλικία και η αντίδραση) τον έδιωχνε και έφευγε. Στα θύματά του και έφηβες τότε φίλες μου. Μια από αυτές βούτηξε το σβηστό τσιγάρο και του το έβαλε στο στόμα και μετά έφυγε τρέχοντας. Αυτός γέλαγε, με τον καπνό να έχει κολλήσει στο στόμα του.

Μια φορά μπούκαρε στις τουαλέτες του σουβλατζίδικου του Τραμπαρίφα, μόλις είδε μια αλλοδαπή τουρίστρια να μπαίνει μέσα. Έγινε χαμός, αυτή βγήκε ουρλιάζοντας, ο φίλος της πήγε να τον κατεδαφίσει και οι «κυανόκρανοι» του εξηγούσαν ότι είναι τρελός και να τον αφήσει (έτσι και έγινε, μετά από απίστευτο τραβολόγημα).

Ο Καλουτάτας δεν στάθηκε το ίδιο τυχερός, όταν σε αγροτική περιοχή (άρα χωρίς «κυανόκρανους»), έπεσε θύμα αυτοδικίας από έξαλλο ντόπιο αρσενικό, που τον ξεβράκωσε και του έβαλε στα οπίσθια ένα καλαμπόκι. Η υπόθεση έφτασε στα δικαστήρια, όπου έκπληκτο το προεδρείο τον άκουγε να μιλάει για το «κεχρί» που του έβαλαν. Ένα δύο χρόνια μετά απεβίωσε, προφανώς όχι από το κεχρί.

Υ.Γ. για κάλτ ιστορίες Ικαριακής προέλευσης δείτε και το rovithe.blogspot.com