Ικαριώτες Πρόσφυγες στο Β Παγκόσμιο Πόλεμο Α μέρος

https://www.youtube.com/watch?v=C625SYZQJ9U

Τετάρτη 27 Μαΐου 2015

Κάνουμε παιχνίδι κι αφήνουμε τον καναπέ

 ...αναδημοσίευση από την Ικαριακή Ραδιοφωνία...

Του Νάσου Μπράτσου

Περίοδος γενικών συνελεύσεων για τα αθλητικά σωματεία, είναι αυτή που διανύουμε, καθώς έχουν ολοκληρωθεί τα πρωταθλήματα και είναι ώρα απολογισμού και προγραμματισμού για τη νέα περίοδο.

Προφανώς μιλάμε για τα σωματεία του ερασιτεχνικού αθλητισμού, που είναι αναγκαία η συμμετοχή καθώς δεν βασίζονται σε επαγγελματικά πρότυπα και αντίστοιχες πηγές χρηματοδότησης.

Την ιστορία (και των αθλητικών συλλόγων) την γράφουν πάντα οι άνθρωποι, ατομικά και συλλογικά με τις επιλογές και τις διαδρομές τους.

Συνεπώς όχι μόνο στο αθλητικό πεδίο, αλλά και στα κοινωνικά μηνύματα που προβάλλονται (πχ αγώνες με στόχο ενίσχυση κοινωνικών παντοπωλείων, με διοργάνωση αιμοδοσιών, κλπ), αναγκαίο «καύσιμο» είναι η συλλογική παρουσία και στήριξη των σωματείων.

Όχι απαιτήσεις και κριτικές από τον καναπέ και την κερκίδα, αλλά συμμετοχή, στήριξη, ιδέες, δράση, σε εποχές που ο αθλητισμός ταλαιπωρείται από μικρές και μεγάλες φιλοδοξίες και συμφέροντα, αλλότρια από αυτόν.

Η εγγραφή ως μέλη όσων δεν το έχουν πράξει μέχρι τώρα, στα σωματεία της γειτονιάς τους και της πόλης τους, η ανανέωση όσων έχουν μείνει ανενεργοί, δίνει ζωή, ώθηση και διάθεση για αναβάθμιση της οργανωτικής δουλειάς που απαιτείται για να λειτουργήσει ένα αθλητικό σωματείο.

 Ο ελάχιστος «οβολός» της συνδρομής των μελών, είναι βήμα απομάκρυνσης από την «ανάγκη» να αναζητηθούν επενδυτές, οι προθέσεις των οποίων δεν είναι πάντα αγαθές, χωρίς να θέλουμε να μηδενίσουμε την προσφορά προσώπων που το έχουν πράξει με θετικό πρόσημο στον απολογισμό τους.

Η διατύπωση άποψης για την κοινωνική δράση των αθλητικών συλλόγων, βοηθάει να δημιουργηθούν και άλλοι πχ «Ολυμπιακοί Πατρών», που έγιναν γνωστοί στο πανελλήνιο, δυστυχώς όχι για την πλούσια ιστορία τους, αλλά τουλάχιστον για τη σύγχρονη κοινωνική τους δράση, με αθλητικές δραστηριότητες στήριξης κοινωνικών ιατρείων και συσσιτίων.

Αυτά τα κύπελλα αλληλεγγύης τα απονέμει η κοινωνία και δεν «σκουριάζουν» ποτέ.