Ένα χρόνο πριν λέγαμε με αφορμή το λουκέτο στην ΕΡΤ, ότι από το κίνημα δεν μπορεί να μας απολύσει κανένας. Ένα χρόνο μετά είμαστε παρόντες με ελεύθερο αυτοδιαχειριζόμενο πρόγραμμα, που παρά τις δυσκολίες που έχει συσσωρεύσει ένας χρόνος αγώνα και οικονομικών προβλημάτων, δίνει φωνή σε κλάδους που αγωνίζονται και παράλληλα δίνει σάρκα και οστά σε ένα πείραμα που δεν έχει όμοιό του σε παγκόσμια βάση. Στον αντίποδα, ο πανικός της κυβέρνησης για την κατρακύλα της.
Κι όμως θα μπορούσαμε να είχαμε τελειώσει νωρίτερα με τη συγκυβέρνηση της τροϊκανής αθλιότητας, γιατί όσο κερδίζουν χρόνο επιχειρούν νέες προβοκάτσιες.
Τον Ιούνη του 2013 σειρά ομοσπονδιών από διάφορους κλάδους εκτός ΜΜΕ και με διάφορες πολιτικοσυνδικαλιστικές πλειοψηφίες, διακήρυξαν και σωστά ότι πρέπει να γενικευτεί με αφορμή την ΕΡΤ, ο απεργιακός αγώνας.
Στην πραγματικότητα δεν το έκαναν ποτέ, όποτε κινητοποιούνταν ο ένας κλάδος, οι υπόλοιποι δεν έμπαιναν σε κίνηση, αλλά κατέβαζαν ταχύτητες. Έτσι ΟΛΜΕ, ΠΟΕ-ΟΤΑ, ΔΕΗ, νοσοκομεία, ιδιωτικοί υπάλληλοι, κλπ έδιναν τις μάχες τους στην ουσία αποκομμένοι και συχνά με τις ηγεσίες των ομοσπονδιών τους πολύ πίσω από την πρώτη γραμμή της μάχης. Για παράδειγμα, οι Λευκές Νύχτες που την τιμή του κλάδου των υπαλλήλων έσωσαν πρωτοβάθμια σωματεία. Τα νοσοκομεία, όπου η διαρκής απειλή στην κυβέρνηση έρχεται από συντονισμούς πρωτοβάθμιων σωματείων και όχι την ΠΟΕΔΗΝ. Ή τους δήμους όπου οι μάχες και οι καταλήψεις συγκεκριμένων σωματείων κράτησαν κόσμο στη δουλειά, όπως στο Δήμο Νέας Ιωνίας και όχι τα επικοινωνιακά εφέ με πέταγμα φραπέδων στον Φούχτελ.
Κι όμως η χρονιά έδειξε ότι υπάρχει ένα πολύτιμο και μάχιμο δυναμικό σε όλους τους χώρους που δεν περιμένει τις εκλογές μήπως και αλλάξει η ζωή του (αυτό το περιμένουν και όσοι πέρασαν στη ΔΤ, βλέποντας ότι ήταν «άνθρακας ο θησαυρός» και άρχισαν τα διπλαρώματα στο ΣΥΡΙΖΑ, που υπενθυμίζουμε στην ΕΣΗΕΑ, έκανε από κοινού προεδρείο με τη συγκυβέρνηση ΜΕΤΑ το λουκέτο στην ΕΡΤ).
Ανατροπή της συγκυβέρνησης και των μνημονίων σημαίνει απεργιακό ξέσπασμα, συλλογική δράση και όχι αναμονές και φρούδες ελπίδες για «σωτήρες». Αυτή τη μάχη συνεχίζουμε ένα χρόνο μετά γνωρίζοντας καλά ποιοι ήταν στο πλευρό με συνέπεια.
Συνεχίζουμε γιατί ηττημένος είναι μόνο όποιος σταματάει να παλεύει.
Νάσος Μπράτσος, δημοσιογράφος, μέλος της συντακτικής ομάδας της ιστοσελίδας www.ertopen.com
Μόνο με αγώνα αλλάζουν τα πράγματα. Με τίποτα άλλο. Αν δεν συνεχίσουμε αυτόν τον αγώνα που ξεκινήσαμε εδώ κι ένα χρόνο, δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα. Είμαστε όλοι μαζί και πάμε για να νικήσουμε.
Ορπίνα Γαλέου, εργαζόμενη ΕΡΤ
Εμείς θα πάμε όσο πάει. Θα συνεχίσουμε μέχρι να νικήσουμε ή να χαθούμε εντελώς. Δεν υπάρχει πίσω. Είναι θέμα δημοκρατίας. Πρώτα θέμα δημοκρατίας και μετά μεροκάματου. Πρέπει να δείξουμε το δρόμο στα παιδιά μας. Τα χρόνια που έρχονται θα είναι πολύ δύσκολα. Πρέπει να τους δείξουμε πώς να παλεύουνε. Αυτοί που κάνουνε κουμάντο, έχουν σκληρά σχέδια για τα παιδιά μας. Πρέπει να τα μάθουμε να είναι τίμια, ειλικρινή και να δίνουν αγώνες. Να τους δείξουμε ότι δεν υπάρχει μόνο το κέρδος. Να αναδείξουμε την αλληλεγγύη που μας κράτησε όρθιους μέχρι τώρα και φαίνεται ότι ο κόσμος θα είναι μαζί μας για πολύ ακόμη. Πρέπει να πάρουν κι ένα μάθημα κι αυτοί που βγάζουν τις αποφάσεις και μας βλέπουν μόνο σαν νούμερα, όχι σαν ανθρώπους. Ευχαριστούμε κι εσάς και την εφημερίδα σας για την βοήθεια που έχετε προσφέρει.
Θοδωρής Φραδέλος, ΕΡΑ Πάτρας
Συμπληρώνουμε ένα χρόνο αγώνα κι αντίστασης. Ξεκινήσαμε ως η πρώτη τόσο μεγάλη ομαδική απόλυση. Τώρα προσπαθούμε να συσπειρωθούμε και να συντονιστούμε όλες οι απολυμένες ομάδες από τους διάφορους εργασιακούς χώρους. Συμπαραστεκόμαστε στις καθαρίστριες, στους διαθέσιμους και σε όλους τους απολυμένους του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Η προοπτική μας είναι η ενωμένη αντίσταση κι ο ενωμένος αγώνας μέχρι τη νίκη. Δεν υπάρχει άλλη λύση. Κανείς δεν μπορεί να αντισταθεί από μόνος του. Το εργατικό κίνημα ενωμένο μπορεί να τους ανατρέψει, για να δικαιωθούν οι ζωές μας.
Άννα Τσινίκα, εργαζόμενη ΕΡΤ
Αντέχουμε ένα χρόνο ζωντανοί, παρόλες τις αντίξοες συνθήκες που αντιμετωπίζουμε συνεχώς. Κρατάμε ζωντανή όλη την περιφέρεια. Οι περιφερειακοί σταθμοί της ΕΡΑ είναι ανοιχτοί και δουλεύουν με μεγάλη βοήθεια τόσο από τους συναδέλφους της Αθήνας όσο κι από τις τοπικές κοινωνίες, οι οποίες έχουν στηρίξει πάρα πολύ αυτόν τον αγώνα. Το ίδιο και τα ραδιόφωνα της Αθήνας που εκπέμπουν μέσω του ertopen.com. Θα συνεχίσουμε γιατί βλέπω αυτή τη στιγμή το κίνημα που ξεσηκώνεται όσο πάει και μεγαλώνει ενάντια σε αυτή την κυβέρνηση κι αυτό το καθεστώς που προσπαθεί να καταλύσει κάθε έννοια δημοκρατίας. Αν κάτι μάθαμε από αυτόν τον ένα χρόνο είναι ότι πρέπει να είμαστε αλληλέγγυοι με όλους τους εργαζόμενους που αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα. Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας.
Συνεχίζουμε, με επόμενο σταθμό τις 11 Ιούνη. Το πρωί θα είμαστε στο συλλαλητήριο ενάντια στις απολύσεις και τις διαθεσιμότητες, στην πλατεία Κλαυθμώνος και το απόγευμα όλοι μαζί συγκεντρωνόμαστε στο Ραδιομέγαρο της Αγ.Παρασκευής για τη συμπλήρωση ενός χρόνου αγώνα. Είναι απίστευτο και συγκινητικό και για μας ακόμα ότι φτάσαμε ένα χρόνο μετά, με όλες αυτές τις δυσκολίες, να κρατάμε ακόμα.
Καλιρρόη Διονυσίου, εργαζόμενη ΕΡΤ
Συμπληρώθηκε ένας χρόνος αγώνα, που κύλησε μέσα σε πρωτόγνωρες διαδικασίες τόσο για τους εργαζόμενους της ΕΡΤ όσο και γενικότερα για την ελληνική κοινωνία. Εμείς γνωρίζαμε από την πρώτη στιγμή ότι όπως έκλεισε η ΕΡΤ με πολιτική απόφαση, μόνο με την ανατροπή του πολιτικού σκηνικού, μπορεί να ξανανοίξει.
Πάντα με τη συνεχή παρουσία των εργαζομένων της ΕΡΤ στους χώρους δουλειάς τους. Όλο αυτόν τον χρόνο, εμείς σε όλη την χώρα, στους 19 περιφερειακούς σταθμούς της ΕΡΑ, στην ΕΡΤ 3, στο ertopen, στο ραδιόφωνο κι όπου ο αγώνας καλούσε, δίναμε δυναμικό παρών. Ακόμα κι όσοι συνάδελφοι διατηρούσαν φρούδες ελπίδες ότι “25 ψηφίζουμε – 26 φεύγουν” και μπορεί να απογοητεύτηκαν, αυτήν την ώρα ανασυντάσσουν δυνάμεις κι αυτό που μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα είναι ότι όλοι εμείς που κρατάμε την ΕΡΤ ζωντανή θα συνεχίσουμε τον αγώνα και θα παραμείνουμε για όσο χρειαστεί.
Μαρίνα Μάντζου, ΕΡΑ Ζακύνθου
Την ΕΡΤ3 στην ουσία την γνωρίσαμε μετά το “μαύρο”, με την αλληλεγγύη που ανταλλάξαμε. Με τους συναδέλφους εκεί έχουμε γνωριστεί πλέον με τα μικρά μας ονόματα. Μας έχει δοθεί πολλές φορές βήμα να μιλήσουμε στο δελτίο ειδήσεων, για τον αγώνα που είναι κοινός. Κλείνει ένας χρόνος από το μαύρο στην ΕΡΤ και το μαύρο έχει πέσει και στη ζωή μας. Μπορούμε να νικήσουμε. Οι καθαρίστριες, η ΕΡΤ, η Κόκα Κόλα, οι σχολικοί φύλακες, η ΒιοΜε, όλοι μαζί.
Σεβαστή Αϊναλόγου καθαρίστρια υπ.Οικονομικών, Θεσσαλονίκη
