Ικαριώτες Πρόσφυγες στο Β Παγκόσμιο Πόλεμο Α μέρος

https://www.youtube.com/watch?v=C625SYZQJ9U

Πέμπτη 9 Μαΐου 2013

Το ευρωπαϊκό κεκτημένο και ο ενδοσυνοριακός έλεγχος



Κείμενο: Όμηρος Ταχμαζίδης

Ο ισχυρισμός: Ο αριθμός των Ελλήνων που μετανάστευσαν στην Γερμανία, σύμφωνα με τα στοιχεία της γερμανικής Ομοσπονδιακής Στατιστικής Υπηρεσίας, ανήλθε το 2012 σε 35.811 από 25.800 που ήταν το προηγούμενο έτος. Οι Έλληνες θεωρούνται η έβδομη κατά σειρά εθνότητα από την οποία προέρχονται οι νεοαφικνούμενοι στη μεσευρωπαϊκή χώρα μετανάστες.

 Ο ανταποκριτής της «Εφημερίδας των Συντακτών» στο Βερολίνο  Παντελής Βαλασόπουλος, σε άρθρο του (Τετάρτη 8/5/13) ισχυρίζεται, χωρίς να παρέχει κάποια συγκεκριμένη τεκμηρίωση, ότι: «Γεγονός είναι ότι ένα ποσοστό των Νοτιοευρωπαίων που έρχονται στη Γερμανία προσπαθούν να επωφεληθούν από τις κοινωνικές παροχές της χώρας. Έτσι, το γερμανικό κράτος έχει καταστήσει πιο αυστηρή από φέτος την παροχή κοινωνικού επιδόματος για τους νεοφερμένους Ευρωπαίους μετανάστες».

Η εμπειρία:  Στο πρόσφατο ταξίδι μου στη Γερμανία (πτήση Θεσσαλονίκη – Στουτγκάρδη) έγινα μάρτυρας  με τους υπόλοιπους συνταξιδιώτες ενός συμβάντος που επιχειρεί να δυναμιτίσει κάθε έννοια  ελεύθερης διακίνησης των Ευρωπαίων πολιτών εντός των κοινών ευρωπαϊκών συνόρων. Μετά την προσγείωσή μας στο αεροδρόμιο της πρωτεύουσας της Βάδης- Βυττεμβέργης ανακοινώθηκε ότι θα υποστούμε δεύτερο – μετά από εκείνον στη Θεσσαλονίκη- συμπληρωματικό έλεγχο κατά την έξοδο. Όπως και έγινε. Δεν είναι τόσο το γεγονός του δεύτερου αυτού ελέγχου, στον οποίο υποβληθήκαμε, που δημιουργούσε δυσαρέσκεια, όσο οι ερωτήσεις των αστυνομικών για τους λόγους επίσκεψης, για το χρόνο διαμονής μας στη Γερμανία και άλλα παρεμφερή.

Κατά την ολιγοήμερη παραμονή μας πληροφορηθήκαμε από Έλληνες μονίμους κατοίκους της Γερμανίας, ότι το παραπάνω συμβάν δεν ήταν περιστασιακό, αλλά αποτελεί, πλέον, μόνιμη πρακτική της γερμανικής αστυνομίας. Το κωμικοτραγικό στην υπόθεση είναι ότι ελέγχονται ακόμη και Έλληνες μόνιμοι κάτοικοι, εδώ και δεκαετίες, της Γερμανίας.

 Υπό αυτές τις συνθήκες δεν λείπουν και τα παράδοξα: Έλληνας μετανάστης μας διηγήθηκε πως όταν επέστρεφε από την Ελλάδα πίσω στη δουλειά του ερωτήθηκε από νεαρό αστυνομικό για το  χρόνο που προτίθεται να παραμείνει στη Γερμανία – «όταν ήλθα εγώ εδώ, εσύ δεν είχες καν γεννηθεί», ήταν η απάντηση του, αφήνοντας άναυδο το όργανο που είχε επιφορτιστεί με την άχαρη ευθύνη του ελέγχου ταυτοτήτων και διαβατηρίων.
Το «κλίμα»:  Η νύξη του Παντελή Βαλασόπουλου για τους Νοτιοευρωπαίους που εποφθαλμιούν τις «κοινωνικές παροχές» της μεσευρωπαϊκής χώρας φέρνει στο προσκήνιο την ίδια εκείνη τακτική των κυρίαρχων συντηρητικών πολιτικών δυνάμεων στη Γερμανία, οι οποίες προσπαθούν να επιτύχουν τους πολιτικούς τους στόχους δαιμονοποιώντας και συκοφαντώντας ολόκληρους λαούς: στο προηγούμενο διάστημα ήταν οι οκνηροί Έλληνες και το χρέος τους που έθετε σε κίνδυνο την Ευρώπη, τώρα είναι οι πειναλέοι Έλληνες (και οι υπόλοιποι Νότιοι) από τους οποίους κινδυνεύουν οι κοινωνικές παροχές των Γερμανών – κάποιοι φαίνεται ότι προετοιμάζουν κοινωνική σφαγή σε πανευρωπαϊκή κλίμακα και επιχειρούν να «βασιλεύσουν διαιρώντας».

 [Γενικώς για τις ελληνογερμανικές σχέσεις βλ. και τα άρθρα μου στο Διαδίκτυο: Όμηρος Ταχμαζίδης, Η κατάσταση των πραγμάτων και η ελληνογερμανική σχέση, Όμηρος Ταχμαζίδης, Οι λυκοφιλίες των συντηρητικών, Όμηρος Ταχμαζίδης, Η ελληνική λιτότητα και η ενάσκηση των γερμανικών δισταγμών, Όμηρος Ταχμαζίδης, Το φτηνιάρικο «χιούμορ» του αντιγερμανισμού].

Η κυβέρνηση: Θα ήταν υπερβολή να απαιτήσουμε από τη σημερινή κυβέρνηση να ασχοληθεί με τέτοιες «λεπτομέρειες»: όσο και εάν θεωρούμε ότι οι λεπτομέρειες και οι συμβολικές χειρονομίες καθορίζουν ενίοτε σχέσεις εχθρών και φίλων στην πολιτική και ξεκαθαρίζουν από την αρχή τα πράγματα για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις – η τρικομματική κυβέρνηση των «εντολοδόχων» δεν έχει προσανατολισμό, άγεται και φέρεται από τις υποδείξεις των «φίλων» και «προστατών» και για αυτό αγνοεί τη σημασία των συμβολισμών στην πολιτική.

Ο έλεγχος των Ελλήνων στα αεροδρόμια της Γερμανίας δεν είναι ένα «ουδέτερο» γεγονός, μια υπόθεση ρουτίνας: πρόκειται για επιθετική πολιτική της συντηρητικής γερμανικής κυβέρνησης ενάντια σε όσα  ρυθμίζει ένας τεράστιος όγκος ενδοευρωπαϊκής νομοθεσίας – φυσικώς και δεν έχει καταστρατηγήσει ακόμη ανοικτά η δεξιά συντηρητική κυβέρνηση του Βερολίνου την ευρωπαϊκή νομοθεσία, αλλά εκδηλώνει ανοικτά την πρόθεσή της να την ναρκοθετήσει και να την ακυρώσει στην  πρακτική της εφαρμογή.

Κινήσεις, όπως αυτή του συμπληρωματικού ελέγχου στα αεροδρόμια, επιβεβαιώνουν ότι ευρισκόμαστε ακόμη στην αρχή μιας εξέλιξης:  για να μην υπάρξουν στο μέλλον δυσάρεστες εξελίξεις καλό είναι να σταλεί σαφές μήνυμα προς το Βερολίνο ότι τα συμφωνημένα πρέπει να τηρούνται από όλες τις πλευρές - το pacta sunt servanda δεν μπορεί να ισχύει μόνο για τους Έλληνες και το χρέος τους.