Ικαριώτες Πρόσφυγες στο Β Παγκόσμιο Πόλεμο Α μέρος

https://www.youtube.com/watch?v=C625SYZQJ9U

Τρίτη 17 Ιουλίου 2012

Αν γινόμασταν «Αυστριακοί»

Έντονη ήταν η διαμαρτυρία της ελληνικής πρεσβείας σε δημοσίευμα αυστριακής εφημερίδας, το οποίο αναπαράχθηκε από πολλά αυστριακά ΜΜΕ, ότι δήθεν στην Ικαρία οργανώνεται δημοψήφισμα με στόχο την απόσχισή της από το ελληνικό κράτος και την ένταξή της στην Αυστρία, ως το δέκατο ομόσπονδο κρατίδιο της χώρας. Αφορμή για αυτό η συμπλήρωση 100 χρόνων από την ανεξαρτησία της (17 Ιουλίου 1912) και την μετέπειτα ένταξή της στο ελληνικό κράτος (Νοέμβριος 1912), με συνθήκη διάρκειας 100 ετών, για την οποία η ελληνική πρεσβεία απαντάει με τη συνθήκη της Λοζάνης του 1923, όπου σαφώς ορίζεται η Ικαρία σαν μέρος του ελληνικού κράτους.
Αν, λέμε αν, γινόμασταν «Αυστριακοί», πώς θα ήταν η ζωή μας?
Θα υποστηρίζαμε την Αούστρια Βιέννης (φωτο) και τη Ραπίντ, αντί του ΑΟΜ, του Ικάρου και του Διαγόρα, ενώ θα μας συμπαθούσαν οι οπαδοί του ΠΑΟ Ρούφ (ψευδώνυμο Αούστρια, λόγω χρωμάτων, ακούστε εδώ και τον ύμνο της ομάδας που αναφέρεται σε αυτό) και του Ολυμπιακού Βόλου (austrian boys, λόγω των βουνών και του κλίματος, που είπαν την περιοχή Αυστρία της Ελλάδας). Τα σπίτια θα τα φτιάχναμε όπως στις φωτο, θα βρίσκαμε σημείο σύγκλισης με τους "κανονικούς" Αυστριακούς το βιολί που κυριαρχεί στα πανηγύρια (στη φωτο το βιολί του Μότσαρτ, με το οποίο μάθαινε στην παιδική του ηλικία) και στα μπαρ θα πίναμε άφθονες μπύρες, ενώ τα καλοκαίρια θα γέμιζαν οι παραλίες από κάτασπρους Αυστριακούς, που όσες ώρες και αν κάθονταν στον ήλιο δεν θα μαύριζαν ποτέ, απλώς θα ροδοκοκκίνιζαν.
Y.Γ. μάθαμε, αλλά δεν έχουμε διασταυρώσει ακόμα, ότι κυκλοφορεί κείμενο υπογραφών, με τίτλο "ποιά Αυστρία, εμείς στην Κούβα θέλουμε να προσαρτηθούμε".