Η μόνη είδηση στην υπόθεση των στημένων αγώνων στο ποδόσφαιρο, είναι ότι έγιναν συλλήψεις και υπάρχει εξέλιξη και στο δικαστικό πεδίο. Όλοι ήξεραν ότι στήνονταν παιχνίδια, όλοι είχαν δει αγώνες που η αγωνιστική τους εξέλιξη και ποιότητα δημιουργούσε αμφιβολίες για το αν υπάρχουν άλλα κίνητρα από πίσω. Η εξέλιξη αυτή είναι άρρηκτα δεμένη με την εμπορευματοποίηση του αθλητισμού και είναι τραγική η σύγκριση μεταξύ της κατάστασης αυτής (του στοιχήματος και των στημένων παιχνιδιών), με την πραγματικότητα που βιώνουν εκατοντάδες ερασιτεχνικά σωματεία, που κάνουν ρεφενέδες για να αγοράσουν φανέλες, μπάλες και να μετακινηθούν με ένα πούλμαν.
Γι αυτό η προσέγγιση του αθλητισμού χρειάζεται «άλλο μάτι», μακριά από οπαδικές ψυχώσεις, «αποθεώσεις» προέδρων και λειτουργίες στρατών. Υπάρχει έστω και ένας που πιστεύει ότι όλοι αυτοί που εναγωνίως επιδιώκουν να είναι πρόεδροι της ΟΠΟΙΑΣΔΗΠΟΤΕ ομάδας και από πρόεδροι ομάδας της α΄ πόλης, πάνε ως πρόεδροι σε μια άλλη ομάδα της β΄ πόλης, το κάνουν από ανιδιοτελή αγάπη προς τον αθλητισμό?
Γι αυτό χρειάζονται ενίσχυση οι πολιτικές ενίσχυσης του ερασιτεχνικού αθλητισμού και «αποδυνάμωση» τα πεδία έκφρασης της «ανομίας» για να χρησιμοποιήσουμε μια φράση που θα έλεγε και ο Παπανδρέου. Να θυμίσω ότι σε αναρτήσεις του παρελθόντος είχαμε αναφερθεί στο θέμα της ασφαλιστικής κάλυψης των ερασιτεχνών αθλητών, που θα μπορούσε να γίνει με χρηματοδότηση από τον ΟΠΑΠ.
Κάντε λοιπόν τη σύγκριση τι ποσά έχουν παιχτεί στον παράνομο τζόγο (πάντως ούτε ο νόμιμος τζόγος μας αρέσει, αν θέλεις οικονομική αναβάθμιση, πάλεψε για αυξήσεις και ενάντια στις απολύσεις) και πόσα προβλήματα θα μπορούσαν να είχαν λυθεί.
