Η χαμένη τιμή των δημοσιογράφων της ΕΡΤ
του Τάσου Χατζηγεωργίου, δημοσιογράφου στην ΕΡΤ, μέλους της ΕΣΗΕΑ και των Financial Crimes (από ειδικό φυλλάδιο που μόλις κυκλοφόρησε από τους FC για την ΕΡΤ)
Μηδενίζουν και πάλι το κοντέρ στην ΕΡΤ, στον απόηχο της κυβερνητικής αλλαγής.
Το έχουμε ξαναδεί το έργο, αλλά αυτήν τη φορά και με αφορμή την κρίση, επιλέχθηκε η φιλοσοφία του Κολοσσιαίου –της ρωμαϊκής αρένας.
Η δημοσιοποίηση της «λίστας» με τις αμοιβές των «ρετιρέ» είναι ενδεικτική των προθέσεων, αλλά και του πολιτισμού που θέλουν να εμπεδώσουν –και σίγουρα ο πολιτισμός αυτός στις επόμενες ημέρες δεν θα έχει να κάνει με τα «ρετιρέ», αλλά με τους χαμηλοαμειβόμενους.
Η προσωποποίηση των ευθυνών για τις «σπατάλες» του μαγαζιού σε δημοσιογράφους, πέραν ότι είναι ανήθικο και συνάμα παράνομο, είναι και αναληθές, καθώς οι πραγματικές σπατάλες έχουν να κάνουν με τις εξωτερικές παραγωγές και μ΄ άλλες επιλογές της πρώην διοίκησης-για παράδειγμα προσλήψεις συμβούλων, αργόμισθων κ.λπ.
Να σημειωθεί, μάλιστα, ότι οι συγκεκριμένες λίστες είναι κατάφωρα επιλεκτικές και αφήνουν απ΄ έξω αρκετά ονόματα, αλλά και τομείς όπως είναι -για παράδειγμα- το αθλητικό.
Πέραν όμως όλων των άλλων τα χρήματα που αφορούν σε δημοσιογράφους, όχι μόνον ήταν γνωστά από χρόνια, αλλά φορολογούνται στο τελευταίο τους ευρώ. Και επιπλέον, κάποιος τους τα έδωσε, οπότε και η όποια ευθύνη αναλογεί δεν έχει να κάνει με πρόσωπα, αλλά με αποφάσεις της διοίκησης.
Επίσης, η δημοσιοποίηση της λίστας των «ρετιρέ» θέλει ν΄ αγνοεί ότι η πλειοψηφία των εργαζομένων στην ΕΡΤ αμείβεται με το βασικό μισθό και μ΄ ότι προβλέπουν οι συλλογικές συμβάσεις –είναι εργαζόμενοι, δηλαδή, που περνούν δύσκολα, όπως άλλωστε όλος ο κόσμος.
Και είναι σαφές ότι με κάποιο τρόπο θα έπρεπε να εκτονωθεί η αγανάκτησή τους και παράλληλα να είναι έτοιμοι να δεχθούν τις όποιες αποφάσεις της νέας καθεστηκυίας τάξης, η οποία φαίνεται να… «χτυπά το σαμάρι και όχι το γάιδαρο», για ευνόητους προφανώς λόγους –θέλει το γάιδαρο για τον εαυτόν της, σε βάθος χρόνου φυσικά.
Τώρα, το γιατί η ΕΣΗΕΑ δεν ψέλλισε τίποτα είναι γιατί δεν μπορούσε παρά να επιβεβαιώσει τον διακοσμητικό της ρόλο στα τεκταινόμενα στον κλάδο.
Τρίτη 16 Φεβρουαρίου 2010
Μηδενίζουν και πάλι το κοντέρ στην ΕΡΤ
Η χαμένη τιμή των δημοσιογράφων της ΕΡΤ
του Τάσου Χατζηγεωργίου, δημοσιογράφου στην ΕΡΤ, μέλους της ΕΣΗΕΑ και των Financial Crimes (από ειδικό φυλλάδιο που μόλις κυκλοφόρησε από τους FC για την ΕΡΤ)
Μηδενίζουν και πάλι το κοντέρ στην ΕΡΤ, στον απόηχο της κυβερνητικής αλλαγής.
Το έχουμε ξαναδεί το έργο, αλλά αυτήν τη φορά και με αφορμή την κρίση, επιλέχθηκε η φιλοσοφία του Κολοσσιαίου –της ρωμαϊκής αρένας.
Η δημοσιοποίηση της «λίστας» με τις αμοιβές των «ρετιρέ» είναι ενδεικτική των προθέσεων, αλλά και του πολιτισμού που θέλουν να εμπεδώσουν –και σίγουρα ο πολιτισμός αυτός στις επόμενες ημέρες δεν θα έχει να κάνει με τα «ρετιρέ», αλλά με τους χαμηλοαμειβόμενους.
Η προσωποποίηση των ευθυνών για τις «σπατάλες» του μαγαζιού σε δημοσιογράφους, πέραν ότι είναι ανήθικο και συνάμα παράνομο, είναι και αναληθές, καθώς οι πραγματικές σπατάλες έχουν να κάνουν με τις εξωτερικές παραγωγές και μ΄ άλλες επιλογές της πρώην διοίκησης-για παράδειγμα προσλήψεις συμβούλων, αργόμισθων κ.λπ.
Να σημειωθεί, μάλιστα, ότι οι συγκεκριμένες λίστες είναι κατάφωρα επιλεκτικές και αφήνουν απ΄ έξω αρκετά ονόματα, αλλά και τομείς όπως είναι -για παράδειγμα- το αθλητικό.
Πέραν όμως όλων των άλλων τα χρήματα που αφορούν σε δημοσιογράφους, όχι μόνον ήταν γνωστά από χρόνια, αλλά φορολογούνται στο τελευταίο τους ευρώ. Και επιπλέον, κάποιος τους τα έδωσε, οπότε και η όποια ευθύνη αναλογεί δεν έχει να κάνει με πρόσωπα, αλλά με αποφάσεις της διοίκησης.
Επίσης, η δημοσιοποίηση της λίστας των «ρετιρέ» θέλει ν΄ αγνοεί ότι η πλειοψηφία των εργαζομένων στην ΕΡΤ αμείβεται με το βασικό μισθό και μ΄ ότι προβλέπουν οι συλλογικές συμβάσεις –είναι εργαζόμενοι, δηλαδή, που περνούν δύσκολα, όπως άλλωστε όλος ο κόσμος.
Και είναι σαφές ότι με κάποιο τρόπο θα έπρεπε να εκτονωθεί η αγανάκτησή τους και παράλληλα να είναι έτοιμοι να δεχθούν τις όποιες αποφάσεις της νέας καθεστηκυίας τάξης, η οποία φαίνεται να… «χτυπά το σαμάρι και όχι το γάιδαρο», για ευνόητους προφανώς λόγους –θέλει το γάιδαρο για τον εαυτόν της, σε βάθος χρόνου φυσικά.
Τώρα, το γιατί η ΕΣΗΕΑ δεν ψέλλισε τίποτα είναι γιατί δεν μπορούσε παρά να επιβεβαιώσει τον διακοσμητικό της ρόλο στα τεκταινόμενα στον κλάδο.
